مالزی با نخستوزیر جدید به کدام سو میرود؟
تاریخ انتشار: ۵ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۷۸۴۰۹
خبرگزاری مهر، گروه بین الملل: مالزی در سالهای اخیر به ویژه پس از استعفای «ماهاتیر محمد» از دور دوم نخستوزیری، شاهد تنشهای سیاسی متعدد بود به ویژه در چند سال گذشته که دستکم دو نخست وزیر در مالزی تغییر کردند و رئیس دولت کنونی نیز پس از استعفای سلف خود به دلیل از دست دادن اکثریت حامیان پارلمان، این مقام را کسب کرده بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
جایگاه انتخابات پارلمانی در تشکیل دولت در مالزی
انتخابات پارلمانی در مالزی بسیار حائز اهمیت است، زیرا دولتهای جدید از دل همین انتخابات بیرون میآیند و آینده سیاسی این کشور را به دست میگیرند و این انتخابات نمای قدرت سیاسی در این کشور را به تصویر میکشد. انور ابراهیم نیز به عنوان نخست وزیر دهم باید پس از سوگند در برابر پادشاه، کابینه خود را معرفی و زمام این کشور را به دست گیرد.
رئیس کمیسیون انتخابات مالزی روز یکشنبه ۲۰ نوامبر (۲۹ آبان) اعلام کرد هیچیک از ائتلاف احزاب که روز شنبه ۱۹ نوامبر در انتخابات پارلمانی شرکت کردند، اکثریت مجلس سفلی (نمایندگان) را به دست نیاورد که به همین دلیل از آن به عنوان یک مجلس معلق (بدون یک حزب دارای اکثریت مطلق) نام برده شد.
طبق نتایج انتخابات، هیچیک از ائتلافها، بیش از ۵۰ درصد از آرای مورد نیاز را کسب نکردند. اکنون ۲۲۲ نماینده در مجلس نمایندگان مالزی حضور دارند و برای تشکیل دولت، یک ائتلاف سیاسی متشکل از احزاب مختلف باید حداقل ۱۱۲ کرسی مجلس را به خود اختصاص دهد.
در این انتخابات انور ابراهیم رهبر حزب «ائتلاف امید» و محی الدین یاسین رهبر حزب «ائتلاف ملی» دو رقیب مهم بودند و با وجود اینکه هر دوی آنها به مجلس راه یافتند، اما احزابشان نتوانست آرای حداکثری را برای تشکیل دولت کسب کند.
طبق گزارش کمیسیون انتخابات مالزی ائتلاف "پاکاتان هاراپان" (PH) متعلق به انور ابراهیم ۸۲ کرسی در پارلمان ۲۲۲ عضوی را به دست آورده است، در حالی که حزب "پاریکاتان ناسیونال" (PN) متعلق به محیالدین یاسین با ۷۳ کرسی از او عقب مانده است. اما انور سرانجام توانست حمایت دو بلوک سیاسی کوچکتر را به دست آورد و این رقم را به ۱۰۱ رساند، اگرچه که او همچنان برای کسب اکثریت به تصاحب ۱۱۲ کرسی نیازمند است.
ائتلاف حاکم "باریسان ناسیونال" (BN) متعلق به اسماعیل صبری یعقوب، نخستوزیر فعلی مالزی که تحت سلطه حزب "سازمان ملی مالاییهای متحد" (UMNO) اوست - دچار آسیبهای جدی شده و تنها به ۳۰ کرسی رسید. این یک چرخش بزرگ برای اتحادی است که تقریباً ۶۰ سال پس از استقلال مالزی بر چشمانداز سیاسی مالزی تسلط داشت.
در شرایط کنونی که نه انور ابراهیم و نه محیالدین یاسین اکثریت لازم برای تشکیل دولت را به دست نیاوردند به طور قطع انور ناگزیر از ایجاد ائتلاف برای تشکیل دولت جدید خواهد بود.
مالزی کشوری در جنوب شرق آسیاست که پس از استقلال از استعمار انگلیس، با انتخابات سرنوشت سیاسی خود را ترسیم کرده است. در این دور از انتخابات مجلس نمایندگان یا سفلی از ۳۳ میلیون نفر شهروند این کشور ۲۱ میلیون و ۱۷۳ هزار و ۶۳۸ نفر برای شرکت در انتخابات ثبت نام کرده بودند.
«تونکوعبدالرحمان، عبدالرازق حسین، حسین اون، ماهاتیر محمد، عبدالله احمد بداوی، نجیب تون رزاق، محی الدین یاسین واسماعیل صبری یعقوب» نخست وزیران مالزی پس از استقلال بودهاند.
زندگی سیاسی نخست وزیردهم
نام انور ابراهیم، رهبر اصلی حزب «عدالت مردم یا پاکاتان هاراپان» مالزی در مقاطع مختلف تاریخ مالزی ثبت شده است. وی در سالهای ۱۹۹۳ تا سال ۱۹۹۸ معاون نخست وزیر ماهاتیر محمد بود و درحالیکه برخی محافل سیاسی از احتمال جانشینی انور خبر داده بودند، اما سرنوشت سیاسی وی به گونه دیگری رقم خورد.
انور در دوران زندگی سیاسی خود و در دوران ماهاتیر دو بار به اتهام فساد اخلاقی در دادگاه محکوم و راهی زندان شد، موضوعی که آینده سیاسی انور را برای نخست وزیر شدن چند دهه به عقب انداخت. در خلال این سالها وی همواره آن را اقدامی علیه خود، برای حذف از عرصه سیاست این کشور عنوان کرده است.
در برهه دیگری، همزمان با مخالفت مستمر با نجیب رزاق نخستوزیر وقت مالزی، در ماجرای اتحاد علیه رسوایی بزرگ موسوم به «توسعه مالزی واحد»، ماهاتیرمحمد پس از ائتلاف با انور ابراهیم توانست اولین شکست تاریخی را برای حزب حاکم مالزی (باریسان نشنال) به رهبری نجیب رزاق در سال ۲۰۱۸، آن هم پس از ۶۰ سال تسلط سیاسی به ثبت رساند تا ماهاتیر برای بار دوم نخست وزیر این کشور شود.
اما این ائتلاف حزبی میان انور ابراهیم و ماهاتیر محمد نیز دوام زیادی نداشت و از این روی ماهاتیر ۹۰ ساله مجبور به کنارهگیری از قدرت در سال ۲۰۲۰ شد و انور نیز که در انتظار نخست وزیری بود، به این جایگاه دست نیافت.
جمع بندی
انور ابراهیم ۷۵ ساله در حالی دهمین نخست وزیر مالزی شده که پیش از آن چند بار از رسیدن به این جایگاه بازمانده بود.
از دیگر شگفتیهای این دوره از انتخابات پارلمانی مالزی هم این بود که «ماهاتیر محمد» رهبر کهنه کار مالزی، نخستین شکست انتخاباتی خود را در ۵۳ سال گذشته دریافت کرد و نتوانست کرسی پارلمانی خود را درجزیره لنکاوی حفظ کند.
انور ابراهیم قریب به یک دهه از عمر خود را در خلال سالهای یاد شده به اتهام فساد اخلاقی در زندان سرکرد، زمانی که انور از آن به عنوان حذف با انگیزه سیاسی یاد کرده است.
اکنون وی پس از دههها فعالیت سیاسی جایگاهی را که در انتظارش قرار داشت، کسب کرده اما به نظر میرسد شرایط سیاسی - اقتصادی ملتهب مالزی و عبور از چالشهایی مانند ناملایمات اقتصادی پس از کرونا راه دشواری را برای وی که به اصلاح طلبی و رفرم خواهی در مالزی مشهور است، ترسیم کرده است. نکته حائز اهمیت این است که انور بارها اعلام کرده که به دنبال یک مالزی کثرتگرا - فراگیر است.
او در این دور از انتخابات توانست یک ائتلاف چند قومیتی از احزاب با گرایشهای مختلف تجددطلب را رهبری کند، در حالی که اتحاد محی الدین یاسین انعکاس دهنده دیدگاههای محافظه کارانه مالاییتبارها بود.
مالزی که دارای احزاب مختلف برگرفته از سه نژاد مالایی، چینی و هندی است، در سالهای اخیر شاهد تغییرات زودهنگام در دولتها به دلیل ازدست دادن اکثریت و ائتلاف خود در مجلس بوده و دستکم سه دولت در سالهای اخیر نتوانستند دوره کامل خود را به اتمام رسانند که به همین دلیل سایه آشفتگی سیاسی در این کشور را قویتر کرده بود.
اکثر احزاب و سیاستمداران این کشور که آشوبها و درگیرهای خونین نژادی در سال ۱۹۶۹ را فراموش نکردهاند، خواستار ایجاد اتحاد و حفظ اعتدال در این کشور هستند تا در سایه آرامش و ثبات سیاسی بتوانند اهداف توسعهطلبانه خود را دنبال کنند.
رهبران برخی از احزاب ساعاتی پس از اعلام نخست وزیری انور توسط پادشاه این کشور در گفتوگو با رسانهها ابراز امیدواری کردند که دولت وی از بازگشت تنش تاریخی میان قومیت مالایی، اکثریت مسلمان و اقلیتهای قومی چینی و هندی جلوگیری کند.
انور در مصاحبهای که پیش از انتخابات مجلس با رویترز داشت تاکید کرده بود: در صورت کسب جایگاه نخست وزیری، بر حکومت داری بر پایه مبارزه با فساد و رهایی این کشور از نژادپرستی و تعصب قومیتی، تلاش خواهد کرد.
«جیمز چای»عضو مؤسسه ISEAS-Yusof Ishak سنگاپور در این زمینه به رسانهها گفت: «انور در برههای حساس در تاریخ مالزی منصوب شده، جایی که سیاست بیشترین گسست را دارد و در حال ترمیم یک اقتصاد رکود زده برآمده از کروناست. بنابراین وی به عنوان نخست وزیر، باید همزمان باید برای تورم فزاینده و کند شدن رشد در این کشور راهی پیدا کند و در عین حال از تنشهای قومی و سیاسی که اثر خود را در عرصه سیاست نشان داده است، بکاهد.
برخی تحلیل گران نیز نخست وزیری انور را یک چرخش سیاسی مهم در تاریخ این کشور دانستند که حتی احتمال دارد یک مالزی جدید را ترسیم کند.
«نگئو چاو بینگ» مدیر مؤسسه مطالعات چین در دانشگاه مالایا نیز در گفتوگو با «ساوت چاینا مورنینگ پست» پیش بینی کرد: انور که برخلاف رقیب اصلیاش محیالدین، از جایگاه بینالمللی بیشتری برخوردار است، احتمالاً انرژی بیشتری را صرف مسائل بینالمللی خواهد کرد. بنابراین انتظار میرود، دولت جدید ابتکارات بیشتری در سیاست خارجی داشته باشد.
مریم شفیعی، کارشناس مسائل بینالملل
کد خبر 5640203منبع: مهر
کلیدواژه: انور ابراهیم پارلمان ماهاتیر محمد محی الدین یاسین اسماعیل صبری یعقوب مالزی روسیه اوکراین رژیم صهیونیستی سوریه ایالات متحده امریکا عراق ترکیه فلسطین اتحادیه اروپا ولادیمیر پوتین ایران مسکو آلمان قدس اشغالی انتخابات پارلمانی محی الدین یاسین برای تشکیل دولت ماهاتیر محمد انور ابراهیم نخست وزیری نخست وزیر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۷۸۴۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چالشها و راهکارهای مشارکت سیاسی آگاهانه
مشارکت سیاسی به صورت شرکت در انتخابات، یکی از بارزترین وجوه کنش سیاسی در جوامع است که به علت تاثیرگذاری گسترده در فرایندهای سیاسی، وضعیت ساخت سیاسی، امنیت، توسعه و رفاه شهروندان بسیار مورد توجه قرار گرفته است. رفتار انتخاباتی یا رای دادن افراد در هر جامعه، تحت تاثیر عوامل متعددی است. در واقع، موقعیتها و شرایط به همراه درک و تحلیل فرد، در نهایت منجر به رفتار یا کنشی میگردد که حاصل آن بروندادی به نام رای به سود شخص، حزب یا جریان سیاسی-فکری خاص است.
ترجیحات و تصمیات افراد بیش از هر چیز، تحت تاثیر ساختها، بافتهای فرهنگی و اجتماعی، شکافهای سنی و جنسی، خصلتهای ملی، نظامهای سیاسی، نظام انتخاباتی متفاوت در جوامع متفاوت است. در جوامع سیاسی پیشرفته در سایه وجود احزاب سیاسی نوعی فرهنگ سیاسی مشارکتی مشاهده میگردد که شهروندان در آن با آگاهی و به صورت عقلانی وارد مشارکت سیاسی و کارزار انتخاباتی میشوند.
در واقع، در این جوامع احزاب سیاسی نقش مهمی در آموزش سیاسی شهروندان و آگاهی بخشی به آنها دارند، در حالیکه در جوامعی مثل ایران که احزاب سیاسی وجود ندارند، فاصله گرفتن از فرهنگ سیاسی مشارکتی و نمود فرهنگ سیاسی تبعی و محدود مشاهده میشود که در این راستا چالشها و آسیبهای زیادی متوجه مشارکت سیاسی شهروندان و به طور کلی توسعه نظام سیاسی میشود.
در این زمینه «محمد آریانپور»، «مرتضی اباذری» و «خلیل بهرامی قصرچمی» در پژوهشی با نام «بررسی چالشها و راهکارهای مشارکت سیاسی آگاهانه در نظام انتخاباتی جمهوری اسلامی ایران» به این مهم توجه کرده و ابعاد مختلف آن را مورد بررسی و واکاوی قرار دادهاند که در ذیل مختصری از آن را میخوانید:
مسایل مشارکت سیاسی (رای دهندگان)
بومیگرایی
یکی از مسائلی که در انتخابات مختلف نمود دارد، این است که شهروندان به این مساله دارند که به کاندیدایی رای بدهند که بومی منطقه آنها است. اگرچه این شاخص را میتوان در شاخص کلی قومیتگرایی بررسی کرد، اما به صورت جداگانه نیز میتوان به آنها پرداخت.
در جوامع دارای احزاب سیاسی، انتخابات صحنه رقابت سیاسی احزاب برای کسب قدرت است و در حقیقت انتخابات پیروزی یک حزب به شمار میرود نه پیروزی اشخاص. برعکس در جوامعی که فرایند توسعه سیاسی کندتر انجام میپذیرد، در جریان انتخابات یکی از شاخصههای مورد قبول عموم، بومی بودن کاندیدا است.
در ایران در برخی انتخابات به ویژه در انتخابات نمایندگی مجلس هنوز هم رفتار انتخاباتی مبتنی بر ارجحیت مسائلی مانند بومیگرایی در برخی نقاط، برای شرکت در انتخابات و رای دادن به کاندیداست و نامزدها در محله و منطقه محل تولد خود، بیشترین آراء را کسب میکننددر ایران در برخی انتخابات به ویژه در انتخابات نمایندگی مجلس هنوز هم رفتار انتخاباتی مبتنی بر ارجحیت مسائلی مانند بومیگرایی در برخی نقاط، برای شرکت در انتخابات و رای دادن به کاندیدا است و نامزدها در محله و منطقه محل تولد خود، بیشترین آراء را کسب میکنند. در این صورت، شاخصههای دیگر نماینده مانند تحصیلات عالیه، سوابق خدماتی و سیاسی، وابستگی حزبی و... تحت الشعاع قرار میگیرد.
قومیتگرایی
در ایران به طور معمول رایدهنده ترجیح میدهد به کسی رای دهد که به لحاظ ایدئولوژی و حزبی و به لحاظ قومی، زبانی و مذهبی به او نزدیک باشد. به عنوان نمونه برخی شهرها از نظر بافت اجتماعی دارای چندین ایل و طوایف مستقل است و بیشتر جمعیت شهر یا استان ترکیبی از ایلات و قبایل مختلف است. این مساله روی انتخابات نیز تاثیر داشته است. به نظر میرسد که تعصبات قومی و قبیلهای در چنین مراکزی به ویژه در انتخابات نمایندگان مجلس تاثیر به سزایی دارد.
کمبود اطلاعات و آگاهی سیاسی
به دلیل فقر اطلاعات در مورد انتخابات و ابعاد آن، رفتارهای معلق در بین رای دهندگان بسیار زیاد است، زیرا فرد نه از حقوق خود در انتخابات آگاه است و نه بازیگران انتخاباتی را میشناسد. همچنین همیشه در تلاش است در لحظات پایانی اطلاعاتی کسب کند. در این شرایط، مکانیسمهایی هستند که با دادن اطلاعات نه چندان صحیح این خلا اطلاعاتی را پر میکنند. گاهی نیز فقط با صرف مهر خوردن شناسنامهها در انتخابات شرکت میکنند و معمولا آراء باطله به صندوق میریزند یا به خیل کسانی میپیوندند که از پا صندوقیها برای رای دادن کمک میخواهند.
مسایل مشارکت سیاسی (کاندیداها)
تعدد ثبت نامکنندگان
یکی از معیارهای آزاد و عادلانه بودن انتخابات به مقررات ناظر بر امکان نامزدشدن افراد در انتخابات برمیگردد. شاید تصور شود که در این زمینه وضعیت مطلوب این است که یک رقابت آزاد و بدون نظارت میان همه متقاضیان شرکت در انتخابات برقرار شود، زیرا در این صورت، حداکثر قدرت انتخاب به رایدهندگان داده میشود و آنها میتوانند از بین طیف گستردهای از افراد و افکار دست به انتخاب بزنند، اما واقعیت این است که قانونگذار همان قدر که باید دغدغه مشارکت و رقابت گسترده و حداکثری را داشته باشد، باید به مشکلاتی که از رهگذر تعداد زیاد داوطلبین گریبانگیر رایدهندگان و نهادهای نظارتی و اجرایی انتخابات میشود، نیز توجه کند.
قانونگذار همان قدر که باید دغدغه مشارکت و رقابت گسترده و حداکثری را داشته باشد، باید به مشکلاتی که از رهگذر تعداد زیاد داوطلبین گریبانگیر رایدهندگان و نهادهای نظارتی و اجرایی انتخابات میشود، نیز توجه کند
احتمال فقدان صداقت در گفتار کاندیداهای انتخاباتی
تمام تلاش کاندیداها این است که نظر رای دهندگان بیشتری را جلب کنند. در کلان شهرها که وسعت جغرافیایی سبب کاهش تعاملات اجتماعی نزدیک و مستقیم شده، تبلیغات ابزار مناسبی برای شناخت کاندیداها است. همچنین تبلیغات به کاندیداها اجازه میدهد خود را به عنوان افرادی مطلوب به گروههای مختلف اقتصادی- اجتماعی معرفی کنند.
نبود فرصتهای برابر برای تبلیغ
یکی از مواردی که باعث میشود مشارکت عاقلانه و منطقی در حوزه نامزدهای انتخاباتی صورت نگیرد این است که بسیاری از افراد شایسته و دارای صلاحیت به دلایل مختلف از جمله دلایل اقتصادی، توان شرکت در انتخابات را ندارند و حتی اگر فرصت مشارکت را بیابند توانایی تبلیغات در برابر رقبای ثروتمند خود را ندارند، چرا که یکی از چالشهای انتخاباتی خریدن رای در مناطقی از کشور است.
همچنین ممکن است نامزدهای انتخاباتی زیادی دارای تمکن مالی باشند ولی صلاحیت و شایستگی احراز این جایگاه را نداشته باشند. بر این مبنا یکی از چالشهای اساسی این است که فرصتهای برابری برای تبلیغات وجود ندارد.
راهکارها:
با توجه به مسایل و چالشهای مطرح شده در انتخابات، راهکارهایی مانند اطلاع رسانی و آموزش سیاسی، جامعهپذیری سیاسی، پاسخگویی دولتمردان و رفع نیازهای مردم، تبیین میانی دینی و گسترش آن در جامعه، ایجاد ضوابطی برای احراز شایستگی کاندیداهای انتخاباتی و معیارهای سختگیرانهتر در مرحله ثبتنام و نظارت دقیق و عادلانه بر تبلیغات پیشنهاد میشود.
همچنین دولتها باید بکوشند با کار فرهنگی و آموزش، زمینه را برای مشارکت سیاسی و انتخاباتی آگاهانه و عقلایی فراهم سازند و با نظارتهای دقیق در انتخابات ملی، توانایی، دانش و بینش، راستگویی و درستکرداری، تجربه، آشنایی به مسائل جهانی، واقع گرایی، استواری و بردباری نامزدها را تحت مدیریت و راستی آزمایی قرار دهند.
منبع: ایرنا
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردی